ریشههای رباتیک به دوران باستان بازمیگردد. در یونان باستان، اسطورههایی مانند تالوس، غول برنزی، نشاندهنده تصور اولیه از ماشینهای خودکار بودند. متون کهن چینی و ایرانی نیز به ابزارهای مکانیکی با قابلیتهای خودکار اشاره داشتهاند. واژه "ربات" از کلمه چکی "robota" به معنای "کار اجباری" مشتق شده و نخستین بار در نمایشنامه کارل چاپک به نام "R.U.R" در سال 1920 به کار رفت. با گذر زمان، رباتها از موجودات خیالی به ماشینهای واقعی در صنعت، پزشکی، نظامی، اکتشافات فضایی و خانهها تبدیل شدند. رباتیک مدرن در دوره رنسانس با طرحهای لئوناردو داوینچی شکل گرفت. "شوالیه رباتیک داوینچی" که قابلیت حرکات انسانی داشت، پیشگام رباتیک نوین محسوب میشود. در قرن بیستم، پیشرفت در برق و محاسبات، رباتیک را به واقعیت نزدیکتر کرد. در سال 1956، "یونیمات"، اولین ربات صنعتی، توسط جورج دئول و جوزف انگلبرگر ساخته و در کارخانههای جنرال موتورز جهت انجام کارهای تکراری مانند جوشکاری و جابجایی اجسام سنگین به کار گرفته شد. دهههای 1960 و 1970 شاهد انقلابی در رباتیک با ظهور برنامهنویسی رایانهای بود. این پیشرفتها به توسعه رباتهای اکتشاف فضایی مانند مریخنوردهای ناسا منجر شد. در سالهای اخیر، تلفیق هوش مصنوعی، یادگیری ماشین و مواد پیشرفته، رشد نمایی رباتیک را رقم زده است. امروزه، رباتها در طیف وسیعی از صنایع، از تولید تا مراقبتهای بهداشتی، کشاورزی و آموزش کاربرد دارند.
